Shane Rounce - Handen op boomstam

Niet het probleem, de oplossingen er voor.

Het is niet aan anderen om een mens te definiëren. Het is aan een mens om zichzelf te definiëren. Ervaringsdragers begrijpen als geen ander hoe het is om te worden geclassificeerd als iets wat je niet bent of wenst te zijn. Pas toen wij het zwijgen verleerd waren, konden we onszelf leren uitdrukken.

Over De Grenzen Heen VZW wil inzetten op het opvangen van de zorgdragers van slachtoffers van (seksueel) geweld, niet enkel de slachtoffers van (seksueel) geweld zelf. Waar verschillende initiatieven inzake lotgenotenbegeleiding het daglicht zien en verschillende professionele kanalen een noodzaak opvangen, is er weinig aandacht voor het lot van de famillie van slachtoffers van geweld. Ook de betrokkenen in de leefomgeving van (kind)slachtoffers van geweld kampen met valse schuldgevoelens en vragen. Soms weten ze niet goed hoe ze het getraumatiseerd kind waar ze verantwoordelijk over zijn het beste te helpen. Anderen stortten zich zozeer in de hulp aan het slachtoffer dat ze zelfzorg vergeten.

We staan evenzeer open voor deelname door context figuren en burgers. Dit initiatief staat open voor elke mens die getroffen is door interpersoonlijk geweld, zowel acuut als historisch. Hierdoor worden we een trechter die personen in nood niet enkel kan doorverwijzen naar de correcte diensten maar ook diezelfde persoon kan opvolgen tussen die diensten in

Over De Grenzen Heen VZW (https://www.overdegrenzenheen.be/) zet in op de verbinding en dialoog tussen slachtoffers, plegers, context figuren en de burger, die elkaar bij intrapersoonlijk geweld, treffen. We erkennen dat elke vorm van geweld een traumatische impact nalaat, niet enkel op het slachtoffer maar zeker ook op diens leefomgeving, zowel de persoonlijke als de maatschappelijke. Het bespreekbaar maken van ook hun klachten is enkel de eerste stap. Via laagdrempelige activiteiten en doelgerichte vorming ondersteunen we ervaringsdragers doorheen hun eigen herstel en activiteiten, of dit nu op micro, messo of macroniveau is. Door actief de verbinding te zoeken in lokale en andere bestuursvormen werken we stapsgewijs aan de realisatie van verschillende initiatieven die bijdragen aan de sensibilisering van de maatschappij en de betrokkenen.

Wij richten ons in eerste instantie op de omgeving van slachtoffers van geweld, alsook op slachtoffers van geweld zelf. Het maakt ons niet uit of dit geweld seksueel, emotioneel, socio-economisch, …, of psychologisch van aard was, hands-on, hands-off, of het ging met ervaringen van uitbuiting, of als ontvanger van een oorlogswapen of van foltering. Ervaringsdragers ervaren dezelfde klachten, alsook de naaste betrokkenen. Door deze de kansen te geven tot actieve participatie halen we hen uit een depressieve positie en moedigen we een actieve hersteldynamiek aan. Door dit voorbereidende werk is een geslaagde doorverwijzing naar proffesionele diensten van die hulpvrager realistischer te bereiken.

Hulpvragers ervaren veelal dezelfde barrières. Een moeder is weggeblazen door juridische termen en papieren. Een man verbergt zichzelf al jaren, want hij kan geen woorden vinden voor wat hem overkomen is. “Verkrachting” is enkel voor vrouwen, zeker in zijn cultuur. De begripsverwarring die leeft rond interpersoonlijk geweld, niet enkel intra-familiaal geweld, leidt tot vele onbeantwoorde hulpvragen en langdurige klachten.

Daarnaast zijn ook context figuren en uiteindelijk alle burgers vaak geraakt door geweld. Leerkrachten van een incest-slachtoffer denken dat ze “het” hadden moeten zien en kampen met valse schuldgevoelens. Burgers reageren even geschokt op de zelfmoord van een meervoudig getraumatiseerde veertienjarige als op de eis tot voorlopige vrijlating van de (net geen) meerderjarige daders. Men verzucht dat de hulpvraag aan het CAW en andere diensten, zelf voor haar, op een wachtlijst stokte. Hierin schuilt de ware bestaansreden van Over De Grenzen Heen VZW. Los van activiteiten of sensibilisering: doordat hulpvragers in elke fase van hun herstel op steun kunnen rekenen, gehoor aan onze telefoon en doorverwijzing naar o.a professionele chatdiensten (http://www.seksueelgeweld.be/ e.d.), hopen we gelijkaardige familiale drama’s als hierboven beschreven, mee te helpen vermijden.

Er sluimert ook diep verborgen verdriet in structurele routine en werkdruk, waarin schendingen van de mensenrechten vaak genormaliseerd zijn. Verzorgenden in woon- en zorgcentra werken zonder aanspreking en erg routineus intieme zone’s af, zonder acht te slaan op inspraak of protest van diens eigenaar. Mensen worden naakt op een toilet gezet, met zicht op elkaar. Seksuele verwaarlozing en schendingen van de seksuele intimiteit horen niet thuis in onze Vlaamse routine.

We wensen met mensen te werken, niet met labels. Zo komt het voor dat slachtoffers later ook daderschap plegen, of dat de leefomgeving van een slachtoffer door de eigen frustraties ook zelf een psychische kwetsbaarheid ontwikkelen. Over De Grenzen Heen VZW organiseert activiteiten en ontmoeting voor alle mensen die met interpersoonlijk geweld in aanraking zijn gekomen of er door zijn getroffen, en sluiten hierin geen enkele mens uit. Waar we geen specifieke daderhulp aanbieden erkennen we dat vele ervaringsdragers van geweld (in de kindertijd) ook zelf kampen met een te verwerken dus in veiligheid te benoemen daderdeel. De groep slachtoffer en pleger is niet zwart-wit. Enkel in een verbinding van mens tot mens is herstel een feit.

Onze missie inzake ervaringsdeskundigheid vertrekt evenzeer vanuit een totale gelijkwaardigheid tussen partners, over de grenzen heen van de eigen disciplines, los van labels en decorum die mensen in posities tot elkaar wensen te verheffen. Je kan de strijd tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag (SGG) en/of seksueel geweld (SG) niet ernstig genoeg nemen. Het axioma van onze huidige Westerse samenleving is vastgelegd in de UVRM.

Mens = mens. Deze uitgangspositie is niet enkel onze interpretatie van de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens, alsook het Verdrag inzake Rechten voor Personen met een Handicap, dit gelijkheidsbeginsel is het axioma van onze huidige Westerse samenleving, moraliteit en legislatuur. Dit gelijkheidsbeginsel staat ook voor onze wetgeving. De evenwaardige seksualiteitsbeleving tussen vrije mensen is de uiting van deze maatschappelijke realisaties. De wandaden die aanranding en/of verkrachting worden bestempeld zijn een rechtstreekse aanval op niet enkel persoonlijke integriteit, maar zeker ook onze maatschappelijke.

Het is onze taak als ervaringsdrager om te spreken, niet enkel over de problemen die velen onder ons tot op vandaag ervaren, maar over de oplossingen op die problemen.